Het zag er misschien naar uit dat er slechts twee mogelijkheden waren om een brandende sigaret te produceren, maar de vooruitgang in de verlichting met samengeperst gas en de verlichtingstechnologie hebben een derde, en onlangs laatste, mogelijkheid in het rijk van de sigarettenaanstekers gebracht.

In de jaren 1930 had een Yankee genaamd Joe Camel het moeilijk om te beslissen welk soort aansteker hij wilde gebruiken. Het was de eerste keer dat een aansteker werd uitgevonden, zei hij, en hij koos de verkeerde: een appelvormige aansteker, zoals die je vroeger op de riemgesp van je grootvader vond.

Nog een paar iteraties op het oorspronkelijke ontwerp later, en Camel eindigde met zijn eigen persoonlijke aansteker, met een balpen, een ster en een cactus als modellen. De langwerpige sigaarvormige aansteker, met zijn ene lichtstraal die zijn weg rond de sigaar zoekt, is vooral een lust voor het oog. En het lange, gelijkmatige, koel aanvoelende gevoel van de sigaarvormige aansteker doet niets af aan de schoonheid.

De nieuwe soort aansteker, bekend als de stormaansteker, maakt aansteken zo eenvoudig als het indrukken van een knop, terwijl hij ook betrouwbaar is en een lange levensduur heeft. Het is de perfecte aansteker om in je gereedschapskist te hebben liggen, net zoals het Zwitserse zakmes dat is, of het nu in je zak zit of aan je riem hangt. Met dezelfde draaibewegingen kunt u met de aansteker allerlei sigaretten, aanstekers, lucifers en pennen aansteken.

In de jaren daarna is de aansteker overal ter wereld in actie gekomen, het meest in het bijzonder tijdens de Tweede Wereldoorlog, waar de aansteker oorspronkelijk voor het Amerikaanse leger werd gemaakt. Na de oorlog werd de aansteker aangepast voor gebruik door civiele uitvinders, wat leidde tot zijn huidige vorm als huishoudgereedschap.